شعر کردی " واران "

روزهای کودکی ام خصوصاً اولین باران پاییزی همیشه برایم خاطره انگیز است وقتی بچه ها با هم زیر باران می رفتیم و ترانه ی

   واران واری وه خشی  / خودا باوگم نه کوشی        را می خواندیم !

 دعایی که لا اقل برای من مستجاب نشد و در همان اوان کودکی - در

بی بارانِ تیرماه -  آنکه من زیر باران دعایش می کردم کوچید !

این بیت جور دیگری هم خوانده می شد :

                  واران  واری  وه  خشی  /   کور  کیوانوو  نه کوشی !

یا :

                  واران  واری  وه  خشی  /   کور  کیوانوو  که ل کوشی !

حالا یکی از همان " کور کیوانوو ها " خودم هستم و دیشب هم اولین باران پاییزی ، بوی خاک باران خورده را  به مشامم رساند و در هوای دل انگیز شهرم منتشر کرد !

این شعر را که براساس همان ترانه ی فولکلور و عامیانه ی دیروزها سروده شده و در جشنواره ی" منال و مه لوچگ " آن را خواندم به همه ی مخاطبان نازنین مجازی ام تقدیم می کنم

واران  واری  وه  خِشی  بارون می باره و صدای شرشرش میاد

خودا  برام  نه کوشی      خدا برادرم و برام حفظ کنه ( نکُشه )

واران  ئه گر    نه واری    بارون اگه نباره

زه یو ، بووگنه  دِواری زمین  میشه یه سیاه چادری[ از فرط تیرگی و بی سبزی]

وه لنگه یل   گیشتی   دارِشیه ن  برگهای درختها همه می ریزن و

هه ر چی  گیانداره  کوشیه ن     همه ی جاندارا تلف میشن

جه نگه ڵ  قِڵی  دا مری            جنگل میسوزه و

کۊه   ته وی   داگری                 کوه تب میکنه

داره یل  مِرِن  وه پا وو          درختا ایستاده میمیرن و

مه لۊچگه یل   وه   خا وو    گنجشک هاهم رو تخم هاشون جون میدن

واران ،  نۊر   خو داسه       بارون نور الهیه

واران ، ده فع   به ڵاسه       بارون بلاها رو دفع میکنه

واران ، واری   وه ی   وه خته  بارون این زمان که می باره

زار و    زه مین، گوڵ   ته خته زمین انگار یه تخته ( فرش ) گل میشه

واران ، واری ته رِم   که ی    بارون داره میزنه و خیسم میکنه

گِرم هِر  نه ! که رِم   که ی اما من ارعد و برق خوشم نمیاد !  کَرَم میکنه

وه  میمگه  زِبیده !          آهای  عمه زُبیده

سه ر مِل  بشور ! سو عیده حالاکه دیگه بارون زده فردا عیده بروو سرو روت و اونجا بشور

ئمرو  واران  واریه   امروز بارون اومده

زه مین ،  سوو  گوڵ کاریه   فردا هم قطعاً زمین گلکاری میشه

ده یشته یل ، خه رمانِ  گوڵ  ده ن دشتها خرمنی از گل میشن

کۊه یل ، خوه یان   سونزو   که ن ! کوهها لباس سبز می پوشن

واران واری  وه خشی      بارون می باره و صدای شرشرش میاد

کور  که یوانوو   که ل کوشی  پسر اون پیرزنه هم رفته شکار ( کَل )

گزارش اجمالی و مصوّر جشنواره منال و مه لوچگدر ادامه مطلب