" سه اعجاز تلخ "

سه واقعه ی تلخ مرداد و که ماه تولدم بود رو بهم تلخ کردو متاسفانه در هر سه رویداد ، سهم کودکان بیشتربود !

توی واتساپ این شعر و گذاشتم دوستان ابراز محبت کردندو بنده نوازی فرمودند !

نظراتی هم که مهرداد بر آن نوشت ، شعر تر از این سه شعر من بودن !!  اگر ممکن شد تو کامنت ها میذارمشون

(1)  " غزه "

عصای موسی در آسمان می چرخد و
بر زمین می خورد
یهود نازل می شود و
خانه ها به هوا می روند
نیلِ جان کودکان در غزه می خشکد و
بنی اسرائیل از کرانه های باختری آن
بسلامت می گذرند !

..............................................................................

( 2 )  "شنگال "

ابو جهل بر انگیخته می شود
باد به پرچم های سیاه می خورد
و آتشکده ی فارس
در گلوی کودکان ایزدی شنگال
گُر می گیرد
این بار پسران و دختران باهم زنده به گور می شوند
تا حکم به تساوی زن و مرد دهد !
طاق کسرای وجدان هیچکس اما،
ترک بر نمی دارد !

................................................................................................

( 3 )  " طبس "

فغان ازهواپیمای طبس بر می خیزد و
سرش را از این همه درد
بر زمین می کوبد
کسی دلواپس این شق القمر نیست!!
کودکان ایرانی اما
جانشان را
با بچه های غزه و شنگال
قسمت می کنند !

                      علی محمد محمدی - مرداد 93

برف ...

رمضان است و دلم لک زده تا کی رسی از راه عزیز

                                عید من بسته به باز آمدن چهره ی ماهت دارد...

 باتبریک عید فطر ، گفتم در این گرمای وسطِ تابستون یک غزل برفی شاید دما را پایین بیارد غزلی که در ماههای آخر سال 92 سروده ام و جزو غزل های مجموعه شعر جدیدم تحت عنوان :

" هرچه دل بفرماید " است که اردیبهشت سال 94 به چاپ خواهد رسید

تقدیم به مخاطبان نازنینم :            

                هرچند طومارِ خوشی های مرا برچیده برف

              با این همه، خوش آمده ، پایش به روی دیده،برف

    از ناودانِ چشمم از دیروز ، باران جاری است

    اما درونِ سینه ام ، یکریز می باریده برف

        تا خواستم بُگریزم از خود ، رادیو اعلام کرد:

        راه فرارِ از خویش را ، تا رویِ سر پوشیده برف

            ازقبل با باران، قرار صبحِ خیسی داشتم

            قول و قرار و نقشه هامان را  زِ هم پاشیده برف

              مسدود کرده راههایِ روستاییِ دلم

              تا شهر پُر جمعیتت !!! این پا پتی کوبیده برف

          هی خواسته مَنعم کند ، بازم بدارد از سفر

          با صد زبان چرب و نرم ، آرام و تر کوشیده برف

  غم، پشتِ در زوزه کشان ، تا بَر دَرَد حالِ مرا

  این گرگِ بد ترکیبِ خون آشام را زاییده برف !

      یخ زد جوانیّ و نشاطِ روزهای پشت سر

      حالا پریشان و خراب و روی سر :  "باریده برف"

             سُر خورده ام در برفِ پُر حجمِ زمستانِ خودم

              با هر زمین خوردن ، به من صد بار می خندیده برف !

                     با تو قدم در زیر باران ، عاشقانه می زدم

                      حرصش درآمد بارها ، دندان به هم ساییده ، برف !

                  پا را فرا تر از گلیمش بُرده تا آبم کند

                  بر زخم سر باز دلم ، مُشتی نمک پاشیده ، برف

                                   ***

             اما بداند لحظه ای پا پس نمی خواهم گذاشت

            تا بعد از این کمتر بگوید حرف ناسنجیده ، برف

   من دست در دست تو تا دروازه ی فصل بهار

  گیریم حالا راه را ، از حِقد سدّ گردیده برف !

                                                                                                                           بهمن ماه 92

          

و در آخر :

پیراهن سرخ غروب هفتم مُرداد را

                        از تن به در آوردی و حالا سیه پوشی چرا !؟

...................................................................................................................

عکس روز :

...................................................................................................................

وبلاگ دیگرم مرغ سعادت  با مطلب :

"  دیدنی ها و خواندنی ها و شنیدنی ها " بروز است