1) درد اهورا و درد نامه ی بیتا ! 2) بهار رفت و ...

 تابلوی معرق کاری بیتی از غزل "فراموشی" ام  

اهدایی خانواده ی آقای محمد ساهور (  محمد و اهورا ساهور و خانم بیتا ملایی ) 

به وبلاگ " غزل ، عشق است " : 

 

1) وبلاگ دیگرم با این مطلب بروز است:  

  درد اهورا و درد نامه ی بیتا !

.................................................................................................................................................................... 

2 ) بهار رفت و ... 

بهار رفت و من خبر ندارم از حبیب خود
کجاست این بریده از رفیق بی شکیب خود !؟  

 مگر چه کرده ام که اینچنین غرامتش دهم !؟
تمام شب به این بهانه می زنم نهیب خود  

نشسته ام به انتظار ، دو سال ونیم آزگار
درست مثل کودکی که می دهد فریب خود 

 

چقدر هَی بیایم و تو باشی و نبینمت !
ببین چه کرده ای به این مسافر غریب خود !  

 گِلِه ز دیگران بجز تو پیش کس نبرده ام
بگو کجا به کی برَم شکایت از حبیب خود !؟  

چه بارها به خویش گفته ام : ( بیبن عزیزِ من !
چه کرده ای بجز شکست و خستگی نصیب خود!؟  

چه بوده حاصلت از این گداز و سوز و ماجرا !؟
چه دیده ای ز عشق جز فراز او ، نشیب خود !؟ 

 

بیا و عاقلانه تر به زندگی نگاه کن !
چرا مدام وعده های پوچ می دهی به خود !؟ ) 

 
*
ولی دوباره دل ، سراغ خانه ی تو می گرفت !
شگفت مانده ام از این تحمّل عجیب خود !  

 تو آن طرف ، نشسته ای و بی خیالِ بی خیال !
من این طرف ، هزار طعنه خورده از رقیب خود !  

 

نه پایِ رفتنم به کوچه هایِ سردِ زندگی
نه چشمِ خیره ماندنم به مرگِ عَنقریب خود ! 

..................................................................................................................................................................... 

*  وبلاگ دیگرم  ( مرغ سعادت ) و بروز کردم 

 روحانی کافی نیست، خاتمی را هم اضافه کنید!