دکل را !

هزاران شُکر آن عَزّ وَ جَل را

که بخشید عزت، این مردِ عمل را !!

چنان عاشق به ملت بود ، در حرف

که شد ضرب المثل ، دیگر ملل را

چو شیران ، پوست از صندوق کَند  و ...

نماند از صید او ، روباهِ شَل را

چنان خالی شد آن صندوق، از ارز

که از موهای پُر پشتی ، کچل را !

...  و  تنها شانزده میلیارد ماند و

به   Uni *  داد این حدّاقل را

#

بیا صندوق ! ای معشوقه ی من !

به دور از پول نفتت ، هر خلل را

چنان می دزدمت در روز روشن

که دولتمرد سابق ، آن دکل را

بیا چون مادر چاوِز ، تو ای دوست !

دریغ از من مکن بوس و بغل را

چنان انداختم سنگی به چاهت

که 10 دولت نیابد راه حل را !

لولو آمد ممه را برد و خوردش

و خُشکانید از ته ، این دُمَل را

هزاران میلیارد از پول نفت و ...

به پایان بُردم این خواب و مَتل را

بریزید آب آنجا که بسوزد !!

"جهانی " کردم این ضرب المثل را

خدا عمری دهد تا که ببینم

رئیسانِ پس ازخود در هَچل را

به دورش لشکر دلواپسان و

تدارک دیدنِ جنگ جَمل را

من از سوی تمامِ پاکدستان

کنم محکوم ، هر دوز و دغل را

به اَلُلّهمَ عَجّل لِ وَلیّک

به پایان می رسانم این غزل را

 #

تمام دوستان در حبس ، بفرست

خدایا ! زودتر ، پیک اجَل را !

.........................................

Uni  : دانشگاه ( ایرانیان)

علی محمد محمدی -  ایوان تیر 94